اهل دنیا گیرنده‌اند.گیرنده وقتی می‌گیرد که می‌گیرد، وقتی هم می‌دهد باز می‌گیرد،

حتّی عمل خوب هم که انجام می‌دهد،می‌گوید چه اجری و چه پاداشی می‌دهند.

دهنده وقتی می‌دهد که می‌دهد، وقتی هم که می‌گیرد، باز می‌دهد.

خدا که از بنده‌اش قرض می‌طلبد و می‌فرماید: من ذا الّذی یقرض الله قرضا حسنا: چه کسی است که به خدا قرض الحسنه بدهد؟ هجده برابر پاداش می‌دهد. پس، می‌گیرد که بدهد. مثل پدری که از بچّه‌اش پول قرض می‌گیرد و به او ربا هم می‌دهد و شرعا هم جایز است.

امام حسین (علیه السلام) که می‌فرماید: هل من ناصر ینصرنی: آیا کسی هست مرا یاری کند؟ در واقع می‌فرماید: کسی هست که من یاری‌اش کنم؟

سخنان حاج اسماعیل دولابی

از کتاب مصباح الهدی ص 143

نوشته: استاد مهدی طیب