اینکه خداوند فرموده است: لِکَیلا تَاسَوا عَلی مَا فاتَکُم وَ لا تَفرَحوا بِما اتیکُم: تا بر آنچه از دستتان می‌رود، اندوهگین و متاسف نشوید و به خاطر آنچه به دستتان می‌آید، فرحناک نگردید، اگر نبود یقین به اینکه خداست که چیزها را از ما می‌گیرد یا به ما می‌دهد و خداوند خیرخواه و عالِم به مصالح بندگان خود می‌باشد، پس وقتی چیزی از دستمان می‌رسد، خیر ما در داشتن آن است. اگر این یقین نبود، العیاذبالله این حرف زور بود.
